ruimtelijke waarneming

Verwijst naar het besef dat een organisme heeft van de relatieve positie en oriëntatie van zijn lichaam en de objecten er om heen, op basis van herkenning van diepte en afstand en andere externe stimuli. Het begrip beschrijft ook het compenserende vermogen om beperkte, op waarneming gebaseerde aanknopingspunten te gebruiken om zich te oriënteren, of om het ruimtelijke veld van een omgeving te voorspellen en te reconstrueren.